Komentarze: 5
jutro uciekłem
w świat wtorkowych wspomnień
a100000ofbarbarians
Archiwum
- Maj 2007
- Marzec 2007
- Styczeń 2007
- Grudzień 2006
- Listopad 2006
- Październik 2006
- Sierpień 2006
- Listopad 2005
- Październik 2005
- Wrzesień 2005
- Sierpień 2005
- Lipiec 2005
- Czerwiec 2005
- Maj 2005
- Kwiecień 2005
- Marzec 2005
- Styczeń 2005
- Grudzień 2004
- Listopad 2004
- Październik 2004
- Wrzesień 2004
- Maj 2004
- Kwiecień 2004
- Marzec 2004
- Luty 2004
- Styczeń 2004
- Grudzień 2003
- Listopad 2003
- Październik 2003
- Wrzesień 2003
- Sierpień 2003
- Lipiec 2003
- Czerwiec 2003
- Maj 2003
- Kwiecień 2003
- Marzec 2003
- Styczeń 2003
- Grudzień 2002
- Listopad 2002
- Październik 2002
Kalendarz
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 |
| 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 |
| 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
Księga gości
Archiwum grudzień 2002
Komentarze: 5
Komentarze: 3
Swieta...?
zyjesz na tym swiecie...nie myslisz...
czas...
pomysl...czuj...badz...
zycze Ci:
- ...
- ...
- ...
[cisza]
<100.000ofBARBARIANS jA just Andrzej>
Komentarze: 4
wyrzekłem się swiatła...
dawno
żyłem w ekstazie ciemności...
teraz tak bardzo brakuje mi ciepła...
światło...jednoznaczne z jej imieniem?
nie...
obecnością?
nie miłością?
pewnie też nie...
znikający punkt black&white black black black black black...
Komentarze: 5
Wierzę...w Ciebie...
w twoje słowa...byłaś tak daleko...niedługo będziesz tak blisko.
Szczęście....zapomniałem co to jest...teraz widzę je na horyzoncie...nie mogę patrzeć...zimowe słońce wypala mi oczy...nic nie widzę...jednak zostaje wyorażenie...marzenia o szczęściu...być może niedługo spełnione...dlatego krzyczę...a mój głos...odbija się od wytłumionuch ścian mojego pokoju...i wraca...niszcząc mój słuch...nie słysząc zapominam co to słowa...i dźwięki...jednak dalej żyję...[chyba...]
Czekam....być może niedługo znów będę szczęśliwy...choć przez chwilę...
Komentarze: 7
wypytałem...o siebie i o ciszę...co więcej mogę powiedzieć...zrobić...czemu nie potrafię żyć jak inni...nie umiem przerwać...topię swoje życie...na nagich dłoniach...oczy szeroko otwarte...właśnie...dostałem nowe serce...buntu moich uczuć...prezent...od przyjaciela...teraz się tylko zastanawiam...gdzie porzucono moją kołyskę...czy naprawdę się urodziłem?
zostaje mi tylko...zaprzyjaźnić się z wiatrem...szeptając pierwsze słowa jakie wypowiedziałem...odrzucając cierpienie...niestety....wiatr był silniejszy...płacząc ze strachu...już nie mogę się ruszać...